Ogrody Duszy sercem malowane Jestem Alchemikiem którego prowadzą odczucia serca a narzędziami pracy zamiast probówek są pióro, aparat ale przede wszystkim pędzel, farby i płótno gdzie mieszam kolory niczym energie i wydobywam nienazwane zjawiska na światło dzienne a one stają się zmianą we mnie, moją alchemią duszy. SERCE WIDZI za oczy, CZUJE I WIE.
Ogrody Natury 38. Kwiecień czas rozkwitających drzew. Kwitnące drzewa owocowe to jeden z piękniejszych widoków wiosny, przyroda rozkwita bujnie, w drzewach zaczynają krążyć soki, rośliny odżywają budząc się z zimowego letargu i korony drzew owocowych bielą się i różowią niczym panny młode gotowe na swój ślub.W przestrzeni wirują niewidoczne pyłki bez których świat nie zakwitnie i nie wyda owoców, do zapylania są niezbędne małe pracujące istotki, owady w tym pszczoły, od ich pracy zależy życie przyrody a tym samym nas ludzi.
Jutro Nadejdzie… Jutro Przyjdzie Ponieważ już Dziś Zakwitło, Zaistniało w Moim Sercu. Ana
Stive Morgan „Ring Of Spring”… Pierścień Wiosny
Wiosna po zimie, roztopy, sadzenie, odżywanie i rozkwit życia jako duchową droga. Zainspirowałam tematem roztopu skostniałych emocji, zlodowacenie uczuć przypomniało mi się przeszłość i słowa popłynęły.
Dawno temu kiedy byłam młodziutka pewna kobieta przeczytała mi opowieść, która oddawała stan istniejący we mnie, nie byłam wtedy w stanie tego zrozumieć, pojąć sensu lecz czułam ból, bo to było prawdą, z którą nie umiałam sobie poradzić. Po wielu latach i różnych doświadczeniach poczułam spokój, zrozumiałam. Opowiem ją swoim językiem dodając własne spostrzeżenia. Główną bohaterką była piękna róża, która nie mogła ukazać swego wew. blasku, gdy skuta lodem trwała zatrzymana w przeżywaniu życia. Wokół niej trwała najzimniejsza noc, powietrze ostre aż trudno było oddychać. Gwiazdy tak pięknie migotały tak odległe a pod nogami skrzypiał śnieg, skrzył mróz takiej mroźnej samotnej nocy gdzie rozdzielenie, rozłąka i najgorsza pustka najmocniej dotykały serca. To mogło zabić duszę i ciało, lecz istniała więź której Róża nie widziała, to połączenie z naturą, to umiejętność otwierania się na jej łonie, przyjmowania od niej miłości, bezpiecznej i był cel, do którego dusza zamierzała choć umysł tego nie wiedział, dlatego róża przetrwała, nie wiedziała, że nigdy nie była sama. A czas odwilży nie mógł stać się nagły, bezpieczniej było etapami roztapiać ten lód, żegnać pustkę zimy, roztapiać ostrożnie delikatne płatki Róży aby przygotowywać się do wiosny. Choć dusza rwała się do przodu niecierpliwa, z tyloma rzeczami musiała się zmierzyć i pożegnać, tyle zrozumieć, by móc zaufać i przyjąć miłość. Zrozumieć, co znaczy naprawdę przyjąć a naprawdę puścić i pojąć czym jest to, co jest większe-czystsze niż sama dusza, że ona może tylko oddać się tej Sile Wyższej pozwalając się ostrożnie prowadzić przez roztopy, unikając powodzi. Przygotować glebę pod zasiew nowych ziaren, które rozkwitnąć mogły już zimą niczym zwiastuny wiosny- nadzieja- by wiosną pojawiło się ich więcej. Piękna jest wiosna, która po odnowie pojawia się w uzdrowionym ciele, to takie budujące uczucie na duszy że aż serce rośnie. Róża odżyła, zostawiła zimę aby stać się się wiosną, zobaczyła że tyle kwiatów jest wokoło, tyle życia którego karty może zapisać inaczej, pełniej już nie tylko z nadzieją jej ukochaną lecz z mocą serca, z odzyskaną wiarą bez pośpiechu, spokojnie i prawdziwie. Jedyne czego pragnę to żyć prawdziwie już bez iluzji, być sobą, umieć radzić sobie z wyzwaniami i kochać autentycznie, cieszyć się, tworzyć i słuchać ciszy i życia słuchać sercem całym. 💚 Ana Anilalah 23.03.2019
Był Dzień Wiosny 22 marca
Z okazji Dnia Wody muzyczna uczta Dan Gibson „Equilibrium”… równowaga emocji zapewnia też balans wodzie, która krąży ciele, jedno zależy od drugiego i ma nie tylko wpływ na nas wewnątrz nas, lecz wpływa na świat na zewnątrz. Dlatego kropla po kropli wnosząc harmonię w emocje tworzę piękno w sobie, w wodzie rozkwitają kwiaty życia tworząc jeden ogród życia, z każdą kroplą jak każdą myślą, wypełniam się spokojem miłości zamiast wojną.
Equilibrium
Ogrody Natury 33. Kwiaty róże, piwonie,krokus, kwiaty pełne miłości. Wszystkiego najlepszego Kobiety 💗
Jestem kobietą lecz kobiecość to coś, co dopiero zaczynam pojmować sercem a co dopiero umysłem. Kobiecość jest jednością z męskością, razem dopełniają się. Kobiecość czym jest? Na pewno czymś niezwykłym i nie należy tylko do kobiet lecz do całego rodzaju ludzkiego.
Kobiecość – płynę z uczuciem – jest jak piękny kwiat o niezliczonej ilości płatków, gdzie zapisane są jej wszystkie tajemnice czekające odkrycia przez każde serce. Dotyk płatków jest nasycony czułością, są tak mięciutkie oraz aksamitne, miłujące bezwarunkowo. W niej przyjmującej, rozwija się nieskończona możliwość kreacji, gdyż jest opiekunką ognia życia zdolna przywołać nowe istnienia z idei posianych przez męskość w jej mięciutkim urodzajnym łonie, które jest święte, gdyż w nim rozkwita życie, dzieje akt stworzenia. Opiekunka ognia życia jest też niezwykle odważna i mocna przy swej subtelności, wytrwała podążająca za głosem serca, wolna słucha swojej nieokiełznanej natury.
Łono rozkwita a serce przegląda w nim bijąc rytm radości z miłością, rozkwita swoją mocą wielbiąc i miłując rozchyla delikatnie płatki aż po pełne otwarcie, aż po samo Źródło, które czeka aż cała w nim się zanurzę.0803
Ogrody Natury 34. Żywokost, ziółeczko 😉
Kiedy pierwszy raz zrobiłam zdjęcie tej roślince nie wiedziałam, że to jest zioło. Dzięki włóczeniu się po łąkach, ugorach i dziwnych miejscach oraz robieniu zdjęć różnym roślinkom dziś uczę się o nich odkrywając ich nazwy a nawet właściwości zdrowotne.
Uwielbiam jak dziecko odkrywać tajemnice świata natury, odkrywać skarby dotąd nieznane. I nasuwa mi się analogia do własnej podróży w głąb siebie aby odkrywać zapomniane swoje ciemne zakamarki, nieużytki, ugory i tym samych zmienić ich przeznaczenie, zadbać, odnowić i ożywić te miejsca.0903
Ogrody Natury 31. Pomarańczowa róża.
Sprawić, by to, co serce odczuwa, umysł potrafił odczytać i ujrzeć we właściwym świetle… droga ku harmonii przepływu pomiędzy nimi wiedzy i jej rozumienia… proste marzenie – serca drgnienia impulsy wskazujące ścieżkę prowadzenia aż po zupełne zanurzenie. 0603
Ogrody Natury 32. Polne fiołki, jasne słoneczne, kuzynki fioletowych najbardziej znanych, są też ogrodowe białe i pięknie kolorowe. No a fiołki to kuzyni Bratków.
Są takie maleńkie wśród nie raz wysokich traw, zboża a jednak przyciągają uwagę, małe słoneczka z nutką fioletu, przez lata zachwycałam się nimi nie wiedząc, że to są fiołki !… w ogóle dzięki sięganiu do archiwum zdjęć z kwiatami, staram się poznać ich kwiatów, bo nie znałam większości nic a nic. Cieszy mnie poznawanie nowego, choćby kwiatuszkowych nazw. Fiołki małe polne słoneczka nadzieją tchną, uśmiechem czułym, mrugają promyczki radośnie i jak dzieci tak wiele uczą tym że są, jakie są. Nasuwa mi się myśl, że zaglądanie w ciemne zakamarki może skutkować odkryciem światła- skarbu wiedzy- tam gdzie to wydawało się niemożliwym znaleźć.0703
Ogrody Natury 27. Kwiaty, jesteśmy pięknymi kwiatami 🌸🌻💮🌺🌼🥀🌹🌾🌷🦋 ❣️Uważaj w jakie prawdy o sobie wierzysz❣️… takie pytanie przypłynęło i otworzyło nieznane drzwi, głęboko we mnie poruszyło tematy, dotknęło, uczucia są jedyną drogą wyzwolenia z okowów, zrozumienia 💛 Wiem to, idę dalej choć sama widzę ile przeszkód stawiam przed sobą, widzę to coraz wyraźniej i coraz mniej walczę, wybieram drogę środka 💚… niech moje oczy widzą tylko prawdę, uszy słyszą tylko prawdę, słowa układają się w prawdę odkrywaną we własnych myślach i postrzeganiu siebie już bez granic lecz w poczuciu jedności 💜 Krople miłości niech zroszą duszę przynosząc umiłowany stan pogody ducha z zdrowiu i szczęściu, w miłości która jest tchnieniem ducha 💙 Bóg wypełnić chce wszystko, unieść w górę, cieszyć się, żyć, radować ze mną razem ❤💗
Ogrody Duszy 26. Przekwitające hortensje, róże, powojnik… dziś, zainspirowałam się słowami „Jestem na Tak”, by uznać swój cień, akceptacja tego czym jest i jak przejawia się w codziennym życiu, zobaczyć w tym sens a nawet piękno miłości, słodycz życia ❤
Jestem na Tak, temu co odrzucałam w sobie; jestem na Tak by to, co rozłączyło mnie ze sobą zostało przyłączone na nowo; jestem na Tak by uznać wszelkie doświadczenia, cechy, zachowania, choroby- wszystko co odrzucone bo: zbyt stare, brzydkie, niepotrzebne, wstydliwe, przynoszące ujmę, niehonorowe, niemądre, głupie, straszne, pożądliwe, grzeszne, mordercze, uzależniające- uznać, zrozumieć i akceptować .. bez tego droga jest trudniejsza, mniej jasna, mniej prawdziwa. I szczęście smakuje mniej słodko.
Jestem na Tak dla wszystkiego czym jestem. W czerwieni róży, w materii życia, Kropla Miłości serce ożywia miłowaniem, uznaniem, zgodą na prawdę i pozwoleniem sobie na smakowanie słodyczy w życiu, zasługuję na to, Słodkiego pełnego życia Ana 28.02
Ogrody Natury24. Zimowe kwiaty, ciemierniki… kwitną już w lutym… kiedy przekwitają tak w kwietniu zaobserwowałam stają się całe zielone. Bardzo podoba mi się połączenie bieli i zieleni na płatkach w zimowych kwiatach. Kontempluję, obserwuję więc wycofałam się, milczę bardziej niż mówię. zabawy…Ciemiernik- ciem jak ćmy-miernik do mierzenia- ciemno- cierpi- imię-nike bogini-min jak miny – kicie – remik………… :* zdjęcia własne…
Ciemiernik wschodni
Ciemiernik wschodni
Ciemiernik wschodni
Ciemiernik wschodni
Ogrody Natury 25. Ogórecznik Lekarski.
Rozmyślania, inspiracje … Błękitna gwiazdka rośnie na ziemi, świeci jej esencja- to czemu służy i pomaga zdrowiu. Gwiazdki spadły z nieba i zmieniły się w piękne kwiaty na ziemi, ah marzy mi się gwiazdka z nieba i znajduję ją w innej postaci niż marzyłam. Ile jest takich momentów, że marzenia się spełniają choć czasem przybierają formę bardzo zaskakującą, bardziej dopasowaną i potrzebną.
Ogrody Natury 23. Łąka górska, okolice Głazy krasnoludów
Łączki nie są takie same, zawsze są inne. Mają swoje życie, ciszę tak błogosławioną dla ciała i duszy…gdy ciało się rozluźni i umysł zamilknie dźwięki łąki wypełniają wszystko, oddycham nimi, przepływając przeze mnie zostawiają wszystko co najlepsze, ode mnie zależy ile przyjmę tych błogosławieństw.
I rodzi się myśl: może tak samo jest z emocjami, których się wypieramy, nie przyjmujemy, gdy się pojawiają jak niechciani goście, może trzeba zezwolić przepływać emocjom przez siebie jak uczuciom na łące? Wtedy chwila ta staje się niezwykłym wydarzeniem, świętem przyjęcia, radością odkrycia, ekscytującym dniem połączenia, zapominamy o strachu a odkrywamy odwagę poznawania siebie, uff jakie to łatwe na łące ale zadziewa się też nie tylko tam, to jest ekscytujące przeżycie. Bo gdy wszystko staje się działaniem prowadzonym przez Źródło, nie moje ja prowadzi lecz siła wyższa, Duch w którego opiekę się oddaję bezwiednie płynę, w jego miłującej obecności rozpuszczam się, w jego czułych ramionach odradzam się jako miłująca istota.
Sen… z miłością puściłam słowa krzyczane niegdyś przez dziecko- Boże dlaczego mnie nie kochasz?- całym ciałem i duszą uwolniłam z siebie… i obudzona usłyszałam myśl, odwróć pytanie… Ana dlaczego mnie nie kochasz? – Dlaczego Ty zapomniałaś jak kochać mnie, hę? W miejsce rozdzielenia zezwól miłości wpłynąć, odkrywaj Mnie w Tobie… przypomnę Ci kim jesteś, przypominasz to sobie, stajesz się mną, nic więcej i nic mniej. ❤
O poranku z mgieł krążących z nocy jeszcze wyłania się światło jutrzenki ukazując świt w niezwykłym wymiarze, tym razem są to łąki i niesamowicie pracowite pająki a także skroplona mgła na wszystkim. Jak cudownym jest patrzeć na budzące się słońce, które rozjaśnia ciemności, z szarości wyłania światełka coraz więcej karmiąc nią życie, które czeka na przebudzenie. Mgły nocą są magiczne, tajemnicze i czasem straszne, gdy zasłaniają drogę do celu. Rankiem jednak wraz ze światłem jutrzenki tworzą mega kosmiczny klimat w przyRodzie, szczególnie kiedy skrapla się mgła w krople na roślinach i pajęczynach, małe „kwanciki” miłości, żywe kryształki światła. Kiedy na nie patrzyłam dech mi zapierało w piersi, czułam jak coś we mnie ożywa, ta siła rozpierała mnie od środka a jednocześnie byłam spokojna i pełna wdzięczności. Przypomniało mi się jak wiosną w moim domu wchodził na mnie pajączek, co go przenosiłam dalej on wracał aż się nieco przestraszyłam tak silne to było, po chwili gdy uświadomiłam sobie, że może to jakiś znak dla mnie poczułam spokój. Pajęczyny to piękne dzieła pająków, kunszt ich tkactwa jest niebywały wręcz a pajęczyny mają niezwykłe właściwości. Zrobiono eksperyment naukowy, w którym główną rolę grały pajęczyny, wyhodowano ich mnóstwo aby zrobić z nich struny do skrzypiec, brzmiały przepięknie, były bardziej prawdziwe niże te sztuczne. I tak się rozmarzyłam w tych pajęczynach, o tym jak pięknie jest stać się instrumentem w którego esencję duch tchnie swą muzykę a każda cząsteczka mnie rozbrzmiewa wespół z nim w jednej jedynej najpiękniejszej melodii życia, muzyce miłości. Każdego dnia jednak trzeba rozpalać światło w każdej kropli mnie samej, dbać o ten blask odsłaniając z każdej ciemności, wnosić w siebie promienie światła jak słońce to czyni o poranku w każdej kropli rosy tkając pośród życia struny, na których Duch może zgrać z miłością.
Wyobraźnia, w niej mogę wszystko,
nawet marzyć jak mi się podoba wtedy mogę,
puszczać je jak latawce po niebie swobodnie.
Te marzenia wyrastają z serca nie z głowy,
to serce coraz bardziej świadome uświadamia umysł,
by razem w zgodzie słuchały szeptów Boga.
To z nim pragnę radować się życiem,
żyć z pasją niosąc radość
każdemu dniu spędzonemu na ziemi
z tymi których kocham
i z tymi, którzy kochają mnie.
Jestem w drodze a na niej już coraz jaśniej,
coraz lżej, coraz spokojniej choć nie mniej ekscytująco.
Anioł z nieba wpadł we mnie
a może sama go wymalowałam sercem?
Rozmarzony Anioł przez niebo płynie,
niesie garść darów…
Rozmarzony Anioł marzenia
ku wszechświatowi śle…
Rozmarzone marzenia uwolnione z serca
cieszą się wolnością,
Już one wiedzą dokąd płynąć
i kiedy się spełnić.
Żyję z coraz większą radością,
wdzięczność za każdy dzień życia
wypełnia mnie całą
aż wypełni się mój czas.
Ana Anetta Anilalah
06.08.2018
Fotka własna z wakacji, jest inspiracją tego co napisałam, okoliczności jej zrobienia, bez niej nie było by odczuć, serca poruszenia i tego, co z niego wypłynęło zamieniając uczucia w słowa.
