Malowana porcelana. Przedstawia się filiżanka, malowanie porcelany jest jednocześnie proste, kiedy wzory są proste, i jednocześnie trudne, kiedy szuka się pomysłu i kiedy wzór jest trudniejszy. Jednak lubię ten rodzaj tworzenia na przestrzeniach kubków i filiżanek, uczę się i rozwijam, szukając swego stylu, swej kreski, bez pośpiechu. Mimo mej niedoskonałości bardzo podoba mi się ta filiżanka, jest prezentem niespodzianką dla nieznanej osoby. Szukałam pomysłu, kwiaty są bardzo wdzięcznym tematem, wszelki nadmiar zmazywałam, zostawiając tylko to, co poczułam, że jest niezbędne. W codziennym życiu to jest prawdziwa sztuka odchodzić od nadmiaru, uspokajać nadmiar emocji, poszukiwać rozwiązań prostszych, by opanować chaos, który zwę nadmiarem czy wyolbrzymianiem, przybliżając się ku harmonii i spójności w sobie. Chabry i dzwonki łatwo mi przyszły do głowy :), na dnie talerzyka miał być dmuchawiec. Jest malowany miedzią, złotem i perłową bielą, więc świeci się, a to było zaskakujące dla mnie. Nie wiedziałam, że stworzy się taki fajny wzór delikatnie opalizujący. Tak zawsze było u mnie, pomysł w trakcie malowania ulega przeobrażeniu, wychodzą rzeczy których się nie spodziewam. Jak w życiu, trzeba przygotować się na niespodziewane i zaskakujące, być elastycznym, otwartym na zmiany, czyli dać szansę przemiany swego poglądu czy przyzwyczajenia, spojrzeć z całkiem innej strony na nowe, choc to naprawdę bywa nie raz bardzo trudne.
A trudnością jest też malowanie na małym obszarze, moja ręka po złamaniu sprzed kilku lat nie maluje tak samo jak kiedyś, ponieważ zgruchotany nadgarstek nie mógł być złożony, tylko był naciągnięty, czasem coś mi tam przeskakuje i boli. Jednak ćwiczenie czyni mistrza, czy mi się uda zależy tylko ode mnie. A chciałabym umieć pięknie oddać piękno kwiatów, natury czy innych rzeczy oraz połączyć je z elementami wymyślonymi fantazyjnymi, łącząc dwa różne światy w swoich kompozycjach.
Ogrody Duszy Sercem malowane 