Jezioro Żukowskie i Jamno na Kaszubach

Wakacje w tym miejscu przypadły na koniec lipca. To był piękny czas na łonie natury, najciszej było o wschodzie słońca, kiedy mgły zasnuwały otoczenie, życie budziło się ze snu nocy a ja mogłam to wszystko obserwować, chłonąć, nawet z czasem przestałam snuć myśli, rozmawiać ze sobą czy Bogiem, w ciszy zasłuchana odpoczywałam. Nie przeczuwałam, że będąc w tym miejscu tak obficie będę przeżywać różne zjawiska, spotkam tyle piękna, ujrzę zwierzęta niespotykane na co dzień, pełnia obfitości.

Wschody Słońca, każdy inny lecz zawsze mglisty, co bardzo upiększało ten spektakl

 

Zachody Słońca

Zwierzęta, ptaki, konie, owady … Żurawie słychać było o poranku, to one mnie obudziły o wschodzie słońca o odtąd co rano budziłam się ze wchodzącym słońcem. Żurawie co wieczór przelatywały nad jeziorem a ich nawołujące się głosy niosły się po wodzie wraz z echem bardzo mocno, zaczęły układać się w większe grupy i tworzyć klucze coraz większe gdy leciały po niebie, jakby miały się szybko wybrać do domu. Cudownym wręcz ekscytującym przeżyciem było przez chwilę widzieć kolibra północy – Zimorodka ( O Zimorodku jako symbolu)  oraz Orła Bielika, usłyszałam jego potężny głos, zobaczyłam jak pięknie niesie się w powietrzu i jaki jest potężny i majestatyczny. Marzenia się spełniają w zupełnie nieoczekiwany sposób ❤  Więcej zdjęć z tego miejsca  Krople rosy i pajęczyny

Rośliny, zaskakują gdyż mimozy czyli nawłocie już w lipcu zakwitły i żołędzie na młodym dębie cudnie już dojrzewają, wrzosy już też zaczynają rozkwitać, zapewne wiele osób zauważyło, że tego roku wszystko odbywało się szybciej i wcześniej.

Niebo też uraczyło mnie darami, słońcem i księżycem, tym czerwonym też oraz tęczą bez deszczu i formacjami z  chmur. W dniu zaćmienia księżyca była obserwacja i prawdziwie uświęcony czas we dwoje. Kiedy trwały nocne rozmowy spadały czasem gwiazdy, na takim czystym niebie pięknie wszystko było widać nocą.

Chmury w dzień tworzyły fajne postacie, raz spojrzałam na niebo nad wodą i powiedziałam ale płyną po niebie bombowce, samoloty i miałam wrażenie że naprawdę tak się dzieje lecz nie bałam się, to było takie dobre podniosłe uczucie. Co znalazłam z chmurach? : Majestatyczny Lew, legendarne skrzydlate istoty w tym smok, gryf lub latający lew, motyl ogromny, serce.

Jesienne impresje

Impresje w pogodny dzień w lesie

Kiedy pewnego dnia o poranku zdecydowałam się pojechać rowerem do tego lasu poczułam się prawdziwie szczęśliwa, bo słońce wreszcie zaświeciło tak pięknie po długim okresie deszczów. Spacerowałam rozmawiając z Bogiem, wchodząc do lasu zawsze proszę Duchy przyRody o zgodę na moją obecność i zawsze dziękuję za ten dar korzystania z jej darów.  W tej ciszy mogłam rozmawiać sobie z Bogiem, odczuwać jego bliskość w moim sercu i otoczeniu. Kiedy przebywam na łonie natury  zawsze czuję jej kojący dotyk w sercu. Wtedy przyciągały mnie grzybki, roślinki, blask w kroplach traw czy żywy blask barw w słońcu liści… wszytko ożyło i poczułam się jak w bajce, przeniesienie w inny wymiar własnych myśli pozwoliło mi wyjść poza granice wyobraźni… pomarzyć każdy morze, każdy może pozwolić sobie na przepływ uczuć, na zachwyt, na uwolnienie myśli, na odprężenie czyli medytację w ruchu… wystarczy iść spokojnie, oddychać naturalnie i obserwować otoczenie zachwycając się tym, co przyciągnie nasz wzrok… wtedy mogą napłynąć różne odczucia, emocje, myśli które w otoczeniu żywej przyRody o wiele łatwiej jest poczuć, uwolnić, cieszyć się prostymi przyjemnościami…

Oto boskie chwile w której uzdrawiam swoją duszę, inspiruję się pięknem, życiem będąc sam na sam ze sobą. Kocham tę samotność i ciszę w której mogę usłyszeć szept Boga w swoim sercu, szept drzewa, kwiatu, roślinki… wszystko do mnie przemawia, śle swoje przesłania które odczytuję sercem. To moja magia

 

 

W deszczu… mały spacer wokół bloku, gdy nie mam czasu jechać do lasu. Doceniam to co mam wokół siebie, cieszę się małymi rzeczami. Krople wody ozdabiając kwiaty, roślinki wyglądają jak klejnoty pełne blasku i życia.

W pochmurny dzień wrzosowy las

Długo padały deszcze i tak tęskniłam za lasem, jego zapachem, za naturą. Wyjechałam w przerwie gdy przestało padać. Odnalazłam wrzosową polanę całą mokrą od deszczu. Przywitała mnie mała żabka, było mi tak miło z tego tytułu, mam do nich słabość, bo kiedyś miałam taką ksywkę Żabka. Uwielbiam połączenie fioletu i żywej zieleni, wywołuje w sercu mocne poruszenie, zachwyt który podnosi moje wibracje. Przytulając się do brzozy zrobił się szum od deszczu spadającego przez liście wprost na mnie. I nie było odwrotu ani osłony, wracałam do domu rowerem ciesząc się deszczem, cała zmoknięta a nawet pochlapana błotem, znowu poczułam się jak małe brudne szczęśliwe dziecko. Wzdycham na to wspomnienie i od razu mi lepiej.

Słońce na ugorach

Dziś( poniedziałek 07.12.2015 )  tak słonecznie i tak lżej na duszy. Wiatr pełen świeżości, powietrze klarowniejsze, przestrzeń możliwości powiększona więc oddycha sie tak pełniej. Więc w słońcu świat wygląda mi inaczej 😀 
Zdjęcia z pięknych chwil na ugorze który jeszcze istnieje za co jestem wdzięczna, bo tak szybko teraz znikają z mojej okolicy.

Zapisz

Jeziora Niedzięgiel i Białe i jego magia

Jezioro Niedzięgiel i Złota Plaża

Dni kontrastów bo najpierw byłam na hałaśliwej majowej plaży nie wiedząc że następnego dnia wyląduję niedaleko nad spokojnym Jeziorem Białym, synchronia z wizją. O Bieli więcej pisałam w Barwach

Gdy pojawiałam się na  Złotej Plaży J. Niedzięgiel były tłumy ludzi, hałas i rozgardiasz w „miasteczku”  przy Jeziorze. Lecz przy samej plaży był w miarę spokój. Więc znalazłam kamień i całe rozedrganie, nadmiar emocji i chaos opuściłam w sobie uziemiając się w medytacji. Właśnie to ćwiczyłam, wejście w stan harmonii czystej i niewinnej. Trwałam tak mając przed okiem duchowych tyko Biel, poruszająca się jak mleczna gęsta masa jednocześnie będąca lekką jak płatki kwiatów. Poczułam się bardzo spokojna i daleka od wszelkiego chaosu czując tylko głębokie spokój i stabilność.  A wiatr wiał mocno i fale uderzały w plażę jak nad morzem czyniąc błogosławiony szum. Jak pisałam „Wody jezior i podróż wpłynęły na moje duchowe przeżywanie Pełni Księżyca„. Usłyszałam, że w ciszy płonie wielki ogień życia… a cisza jest tym, co pozwala wiedzieć, co ogień mówi i jak być z nim połączonym”

Medytacyjny głaz

Jezioro Białe … Jeziorny świat, gdzie spokój natury budzi tajemnice zaczarowanych krain.

Tutaj umysł się uspokoił… tutaj myśli wolne odfrunęły… tutaj hałas wszelki się wyciszył… zanurzyłam się w głębokie uziemienie i poza wszelkim świata zgiełkiem zauważałam. Nawet Słowa dźwięku nie wydawały za dużo, jakbym skupiona była cała na zezwalaniu, gdy dusza moja działała w innych wymiarach. Ja byłam, chodziłam, istniałam poza tego świata granicami. Pomiędzy warstwami wielości innych istnień, podtrzymywałam harmonię tych światów jak własnych. Prostowałam walące się pojazdy wielopoziomowe, aby najniższe warstwy w świetle ujawniły swoje sekrety. Zaopiekowałam się życiem poza życiem, tym najmniejszym dopiero narodzonym jak niewinnym dzieckiem. Udrażniałam dzieciom ścieżki aby mogły powrócić do swych domów z kochającymi rodzicami. Anilalah Eu-lalia 05.05.2015

Baby fern – dziecko paproci w spiralce. Łagodność Dobrotliwej Duszy.

Ponieważ w tym czasie odnalazłam coś o łagodności… coś co napisałam rok temu. Zaplątał się mi ten post, schował i był ukryty a teraz go przywracam do świata. W zasadzie sama nie wiem czemu. Może po to bym zobaczyła jak przez rok to zwierzę mocy mnie prowadziło ku Łagodności we mnie, abym odkryła Dobrotliwą- kobietę we mnie o tym imieniu. Spotkałam ją w sierpniu na lesie w medytacji i wtedy przyszło stado saren.

Wtedy 27 maja 2014 pisałam: Łagodność sarny – w niej jest siła nie słabość, w niej jest moc zmiany każdej emocji w łagodność dzięki której pojawia się wyciszenie, opanowanie, zrozumienie, współodczuwanie, miękkość w widzeniu i myśleniu, delikatność w sercu budujące mosty miłości od siebie do świata.

Teraz dodam: Łagodność pozwala wytrwać w trudnościach, pozwala skupiać się na rozwiązaniach a nie walce, pozwala szukać pokojowych połączeń na ścieżce życia i zwinnie się po niej poruszać. Sarna potrafi żyć w stadzie, docenia grupę i wciąż przemierza połacie lasów i łąk, czujna i szybka w reagowaniu na zagrożenia. Ma wdzięk i niezwykłe spojrzenie, jest w jej oczach zawarta cała esencja łagodności. Widać trzeba jej szukać w duszy gdy ją się zagubi. 30.04.2015

 

 

Sen i śpiew ptaka do ucha – Drozd śpiewak. Rudzik, Pustułka i Skowronek w sercu śpiewają.

Podzielę się swoim wpisem o ptakach. Zaczęło się w marcu snem i dzieje się nadal. Ptaki i ich wibracje są niezwykle melodyjną orkiestrą świata przyrody. Wiele różnych głosów tworzy wspaniały koncert bez dyrygenta. Bo tutaj wibracje wzajemnie się łączą, dostosowują tworząc Jedność a przy tym każdy jest indywidualnością. Dla mnie śpiew ptaków to jedna wielka harmonia i współdziałanie gdzie wibracje głosów wiodą prym.

SEN : Miałam sen 27 marca, piękny sen o ptaku. Widzę że mam w swoich dłoniach ptaka, piękny spokojny ptak w kolorach ecu, brązu, beżu i ochry z miodową aurą i białym brzuszkiem. Nie wiem do tej pory jaki to ptak, optowałam za trzema- skowronek, drozd śpiewak albo pustułka jastrząb. Patrzyłam że on jest w moich dłoniach zadziwiona i nagle w tym śnie przypominam sobie, że mam dokładnie takie zdjęcie z moimi dłońmi i ptakiem takim samych. Takie Deja vu przeżywane we śnie, bardzo odkrywcze. Barwą ze snu najbardziej przypomina Pustułkę. Kiedy wracałam z południa po świętach widziałam mnóstwo Jastrzębi, sokołów czy myszołowów. Jak rzadko siedziały na słupkach, różnej maści i wielkości. Byłam zachwycona i wpatrywałam się w nie bardzo hmmm głęboko, odczuwałam ich obecność w sobie. Jeden widok był szczególny, ptak w korzeniach drzewa, jakbym orła widziała a ten majestat i i piękno był w innym sokołowatym czy jastrzębiowatym, dużym w każdym bądź razie.

LAS: I rankiem po odprowadzeniu synka do szkoły pod wpływem impulsu pojechałam do lasu. To był ciepły dzień, padał deszcz  pachniało takim ożywczym świeżym powietrzem. A las po prostu był cały rozśpiewany, wilgotny a jednocześnie wypełniający się słońcem i ciepłem. Opisałam już jak to spotkałam Żółte Motylki i tak zaczęła się moja zabawa z Barwami.

Skowronek, zdjęcie z sieci 

Pustułka, zdjęcie z sieci 

Drozd śpiewak, zdjęcie z sieci 

SPOTKANIE: Będąc w lesie 27 marca zasłuchana w śpiew ptaków nagrałam sobie co nieco. I potem wędrując po ścieżce przyciągnął mnie jeden ptaszek, chodził po poszyciu leśnym a ja go śledziłam, to trochę komicznie wyglądało :D. Jak wleciał na drzewo po dłuższej zabawie zaśpiewał dla mnie- To on śpiewał dla Mnie. Dwa zdjęcia Drozda z lasu.

Nagrywałam mając dłonie wyciągnięte w górę więc po chwili obraz skacze. jakoś nie pomyślałam żeby ustawić go na ładny widok i nagrywać. To było moje pierwsze nagrywanie ptaków. Ale na samym początku widać Drozda i słychać jego śpiew. To był taki mały cud dla mnie, cud od ptaków, sen który przeniósł się w rzeczywistość.

To moje nagrani z 27 marca , pierwsze sekundy są do oglądnięcia, reszta do słuchania.

A tu nagranie z sieci

A to ptaszek spotkany w święta Wielkanocne, zdaje się Rudzik.

Rudzik, Anilalah

Nagranie z sieci

Inne ptaki spotkane przez ze mnie Raniuszek, Śpiew Sikoreczki, wpisy o ptakach w poezji i nie tylko Ptaki .

A tu ogólnie śpiew ptaków w lesie Bródnowskim też 27 marca.

Zmiana nastawienia w poezji porannej wiosennej

„Zmiana nastawienia”

Wiosna zaczyna się uśmiechać

w porannym słoneczku delikatnie.

Zbieram myśli jeszcze nocą osnute

lecz rześki poranek zdejmuje senność.

Przecierem oczy ożywione widokiem

świata roślin pomalowanego szronem

i mgłą snującą się leniwie wokół.

To co jest blisko widzę dokładnie,

piękno rysujące się w kształcie

roślin, w ich ułożeniu wdzięcznym.

Dostrzegam piękno ich istnenia

w  miejscach, które nikogo nie zachwycają

a ja odkrywam je na nowo.

Siebie odkrywam w tym świecie,

Sercem przemierzam

dostrzegając zaniedbane miejsca.

Nie zmieniam życia na siłę

lecz zmieniam nastawienie do wczoraj

aby jutro narodziło się już inne

pełne nadziei we własne istnienie.

Anialah Eu-lalia 10.03.2015

Mgły z Krainy Marzeń Serca – pokolorwałam swój świat.

Zdjęcia pochodzą ze Ślęży, Raduni i okolicy mojego miejsca zamieszkania 🙂

Kiedy oglądam zdjęcia które zrobiłam przenoszę się do innego świata… nie raz zdjęcie było zrobione w specyficznej chwili pamięć o tym drzemie w sercu i ciele a taka fotka natychmiast mnie tam przenosi… taki nawyk robienia zdjęć okazuje się być dobrym nawykiem bo pomaga kiedy smutek przychodzi…

 … jak coś robisz często to staje się nawykiem więc dobrze jest w sobie utrwalać te dobre ( ostatni czas jest dla mnie tym właśnie, zmieniam jedną sprawę i trzymam się tego żeby się nie rozmieniać ale nie zamykam ścieżek lecz poszukuję nowych i czuję przełom )… takie chwile z robieniem zdjęć stają się też nawykiem i po długim czasie stają się skarbnicą wiedzy albo olśnień i to zwiększa wagę zdjęcia wywołującego pozytywne zmiany, nabiera mocy i niezwykłej aury, staje się zaczarowanym wejściem do Krainy Marzeń Serca gdzie wszystko jest możliwe. Dla mnie to prawdziwa alchemia bo smutek przemieniony został w wyższe wibracje miłości i radości po przez wspomnienia…

… a Zaczarowane Mgły z moich kochanych miejsc było wspaniałą zabawą, niezwykle twórczą… zaczarowałam swój świat kolorami, weszłam całą sobą w barwne tworzenie jakbym wprowadzała ten kolor w dane miejsce albo odkrywała barwy tych miejsc widziane sercem. To była zabawa tak wspaniała że dziś miałam Sen gdzie właśnie takie zdjęcia się pojawiały a ja barwiłam je na kolorowo i byli na nim ludzie, bardzo pozytywny i krzepiący sen ( dwa dni temu poprosiłam siebie o taki sen bo cały tamten tydzień miałam bardzo mocno pracowity na wielu wymiarach od ciała fizycznego aż po zmiany energetyczne i byłam już zmęczona prawdę mówiąc, dlatego wciąż szukałam i otrzymywałam wsparcie ze świata duchowego ) i myślę dotyczący moich przyszłych działań, bo mam w sercu pewien pomysł związany z barwami :)))…