Wzruszające chwile nad wodą, Zalew Zegrzyński
„BYĆ ZAWSZE, NIEMNIEJ, W SWYM ŚWIETLE, ZANURZAĆ SIĘ Z BŁOGOŚCIĄ ROZPŁYWAĆ W NIM … ŚWIATŁO JEST STAŁE NIEZMIENNE, ŚWIATŁO TO MIŁOŚĆ… WSZYSTKO INNE JEST ZMIENNE, NAWET ŻYCIE I ŚMIERĆ. ANA ANILALAH 07.08.2016
Narew
Moje wczorajsze spojrzenie z ziemi na niebo, z łąki zielonej gdzie ptaki śpiewają, żabki kumkają i motylki latają kolorowe a w lesie żółte się objawiają. Wokół poczułam większą ciszę, większą przestrzeń a w niej więcej możliwości. W sobie to odczułam, ukorzenienie stabilniejsze i uskrzydlenie pełniejsze. Kocham siebie i ufam, że pozostanę ze sobą, nie zaprę się siebie ani nie odwrócę od siebie, pozostanę wierna na zawsze sobie i prawdzie serca. Ana Anilalah 07.05.2016
Foto własne
Ukołyszę Cię w ramionach
dziecię nowo narodzone
pokażę Ci świat jak obiecałam.
Z miłości wszystko uczynię
a Ty to zrozumiesz
obejmiesz swą miłością
siebie i życie, które wybrałaś.
Pamiętam barwny swój most
którym zeszłam w swe ciało
z tym przyszłam na świat,
przeszłam część drogi
odnajdując w tym plan,
duszy spełnienie na ziemi
Staram się staram
jasnością się stawać
czynić swe serce i ciało
wszechświatem miłości
przestrzenią wolności
Domem szczęśliwej Istności
Domem Świątynią Sacrum
Ana dla Analeńki w godzinie zejścia na ziemię mej Duszy Emotikon heart
19.03.2016
Spontaniczne umówienie się na warsztacik z malowaniem Anioła z Angelika Wojas – polecam.
Rankiem przed wyjściem na warsztacik pisałam: „Wymaluję swojego Anioła… nie będę go wycinać. Ciekawe, gdzie sobie wtedy razem pójdziemy?🙂
„Miłość, jaką obdarzyliśmy będziemy mieć na zawsze; miłość, jakiej nie daliśmy, zostanie na zawsze utracona.” Leo Buscaglia
Dziękuję tej, która pokazała mi te słowa<3 Ranek 16.082015″
Malowanie i towarzystwo wyśmienite się okazało, poznałam znowu kogoś bliżej z fb… dlatego lubię kiedy wirtualne znajomości przekształcają się w realne spotkania. To takie niezwykłe chwile.
„Białe płótno trzymane w dłoniach daje wszelkie możliwości tworzenia 🙂
Ps. kocham swoje dłonie❤ Ana”
Znaki, obrazek różowej Anielicy ( byłam zaskoczona widząc ten obrazek, bo rano stał się moją inspiracją- synchronia. Karta, podwójnie wyciągnięta- nie ciągnęłam więcej żadnej bo to mi wystarczyło.
Wspólne tworzenie… Basia, Agnes, Aga Dzięki ❤
Inne Towarzystwo, były mróweczki, owadziki, liście topoli, trawa, krzyk ptaka, Istoty światła … Biedroneczka czerwona- pomidorowa
Ważka- czerwona- rdzawa
Obrazek
Anioł osobisty…
Kiedy uznałam prawdę o swym pochodzeniu, przestałam mieć obawy, że mogę wzlecieć do nieba opuszczając na zawsze Ziemię. Zaufałam, że moja ucieczka na ziemię od teraz staje się szczęśliwym Byciem tutaj, pełnym Miłości, lekkości, niezależności, wolności. Przestałam mieć potrzebę obciążania choćby nadmiarem ciała lecz ufam, że jestem doskonale ukorzeniona. Moja dusza się cieszy, ponieważ mój zew serca, pragnienie serca o połączenie z rodziną duchową nabiera realnych kształtów Teraz. Niech tak będzie i Jest, dokonało się, zrealizowało, zaistniało!
Jestem Wdzięczna, Wielbię, Miłuję Dziękuję ❤ Ana Anilalah Eu-lalia
„Już przestaję się czuć się upadła. Czuję się podniesiona pełna godności a wiara moja odnowiona we mnie z Bogiem. <3” Ana Anilalah Eu-lalia 18.08.2015
„Jestem wolnością… zezwalam by pękła skorupa więzienia, warstwa oddzielenia i zimnej samotności przez eony. Pęka kula niczym bańka mydlana aby moje skrzydła wreszcie poczuły w sobie wiatru nieba. Zezwalam sobie w pełni doświadczać życia z prawdziwą niewinnością w sercu i lekkością w duszy. Obmyta wodą prawdy i poznania wybieram życie godne, bez poczucia winy za wszelkie ucieczki, od tej pierwszej począwszy. Stoję naga wobec życia które wybrałam, spadając ze światła ku ziemi i wybieram swoją drogę, podążając ku temu, przed czym uciekałam. Biorę pełny oddech i wzbijam się wolna ku górze, wiedząc że polecieć, nie znaczy to samo, co odlecieć. Ana Anilalah Eu-lalia 17.08.2015
W oczekiwaniu na tak potrzebny deszcz- dzięki Haniu za inspirację ♥:
Deszcz… wspomnienie wakacji i zachwytu połączenia kropel deszczu z wodą jeziora. Powierzchnia wody miękko przyjmowała spadające krople wody niczym perełki. Cała tafla jeziora stała się symfonią dźwięków zobrazowaną kręgami wyrzeźbionymi przez boskiego artystę rzeźbiarza i muzyka… ta melodia zapisała się w mej duszy w ciszy, bo uszy nie były w stanie jej odebrać. Ana Anilalah Eu-lalia 15.08.2015
Ten żaglowiec jest na moim pulpicie w lapiku od dłuższego czasu. Wgapiam się w ten spokój wód krystalicznie czystych i spokojnych, piękno szlachetne, w łagodność płynięcia, w mocny wiatr napinający skrzydła żagli bez nadmiaru, w połączenie wód i nieba za horyzontem zdarzeń, w przestrzeń marzeń niezmierzoną, w pewność wyboru kierunku, w wolność rodzącą się w głębi i stającą się wszystkim . Z tęsknoty za wodą dla ciała ziemi i mojego, gdy pływam w takich wodach. Ana
Mój Boże! pomóż mi ochronić to, co niewinne we mnie. Trzymaj mnie za rękę, bym miała siłę wznieść światło w każde mroczne wspomnienie. Wspieraj gdy nogi będą się uginać w gęstwinie bym doszła do końca drogi. Zrobię wszystko, co mogę aby ochronić w sercu ukochaną niewinność dziecka. Ana Anialah Eu-lalia 11.08.2015
„Choć moja dusza może spoczywać w mrokach, odrodzę się w boskim świetle. Bo kochając gwiazdy całym sercem, przestałem drżeć przed nocą”. Sarah Williams The Old Astronomer to his Pupil
SEN:
A wszystko stało się przez sen, sen gdzie był rodzaj grozy tak wielkiej że na kilka dni pozostałam w ciszy aby z niej wyjść. I modlitwą zapisaną wyżej wnosiłam światło i miłość w ten stan, stan oczyszczania. We śnie byłam prowadzona, we śnie uczono mnie jak mimo wszystko pozostać obserwatorem. Łatwiej jest to zrobić we śnie, łatwiej jest zetknąć się w grozą we śnie bo tam, nie czułam strachu żadnego. Widziałam jednak oprócz niej coś więcej bo patrzyłam bez lęku i bólu, patrzyłam bez osądzania i zobaczyłam wzorce. Są rzeczy które potrzebują w nas oczyszczenia i u mnie czasem to się dzieje we śnie, za co jestem wdzięczna. Mogę też potem naprawdę znieść mroczne obrazy, otulać w sobie siebie miłością bezgraniczną – kochanie siebie jest niezbędne dla mnie, by być szczęśliwą.
Mimo rzeczy które być może robiłam w innych wcieleniach, które nie były tylko piękne i szlachetne ale i potworne. Więc jestem niczym i jestem wszystkim. Nim przyszły sny grozy, przyszedł do mnie róż w postaci zachodu słońca, opalu różowego i kolorów mej sukienki i wesela- jasny fiolet i róż w jednym, to kolory wesela. One, ich energie towarzyszyły mi szczególnie po snach. Mimo że nikomu nie opowiedziałam szczegółów, mimo że byłam z tym sam na sam, mimo że nie szukałam na zewnątrz pocieszenia odnalazłam w miarę pozycję obserwatora. Słuchałam siebie i byłam ze sobą starając się robić codzienne rzeczy, nie byłam cały czas z myślami o tym, nie skupiałam uwagi na śnie. Czułam uczucie grozy lecz zajmowanie się codziennymi sprawami, przyjemnościami w postaci czytania książek, słuchania muzyki, oglądania gwiazd, to odrywało myśli. Czasem nachodził smutek, pozwalałam płynąć łzom i szłam dalej, dalej rozpuszczając wewnętrzny stan zmrożenia. I napisałam wtedy słowa wyżej umieszczone, małe modlitwy serca.
To mi przypomniało sen całkiem niedawny…zapowiadający pomoc… tak go odczytuję, że została mi szansa na to, że cześć zbędnego bagażu zostanie mi zdjęta z barków.
SEN;
Jakiś czas temu śnił mi się kot, dachowiec owinięty wokół mego brzucha. A dziś w nocy śnił mi się rudy kot, puchaty. Zajął się gryzoniowatym problemem buszującym pod krzesłem w domu gdzieś na wsi, bym mogła wykonać cenne zadanie, nie mogłam zostać a on się ofiarował, nagle się wyłonił z nicości z pomocą. Ale nie wiem, co zrobił, bo poszłam dalej. Jego pomoc była bezcenna dla mnie.
A przez całe życie śniły mi się psy albo wilki, nie miałam snów o kotach, żadniuteńkich, nigdy! oprócz tych dwóch . Jak dla mnie to niezwykłe zjawisko, całkiem nowe doświadczenie.
Jestem Wdzięczna tym mądrym zwierzakom, za ich obecność i wsparcie.
w czerni i bieli…
„dar rozpalania mocy”
Mogę się
modlić
by mieć taką
moc
taki specjalny
talent
by dawać nadzieję
zamiast ją niszczyć
Mogę się modlić
by umieć
rozbudzić
w sercu drugiego
człowieka
iskrę
jego własnej
mocy
By sam mógł
rozpalić
swoją
moc
w sercu
na zawsze
odkrytą ścieżką
mocy
podążać w niekończącej się podróży
Anilalah Eu-lalia 17.07.2015
„Tuż po zachodzie na długo przed wschodem”
Odwrotność rzeczywistości
i rozmarzenie …
Nim skończy się dzień
w „pomiędzy czasie”
obrazy poznikają z oczu
W nich kryją się cienie z myśli utkane
Jakże ich dużo w tej krótkiej chwili
się budzi, tyle ich przychodzi
że ogarnąć nie łatwo
ten ocean niezmierzony
Popłynę w rozmazany obraz
aż po ciemność się zanurzę
aż po samo dno sięgnę
aby odnaleźć po powiekami to,
co obudzi mnie o poranku
nim wzejdzie słońce…
nim pojawią się kolory…
nim ujrzę słońca blask…
pokocham ścieżki niewidome
kroki inne niż wszystkie w sobie
na granicy między życiem a śmiercią
gdzie obcość staje się swojska
gdzie odnajduję swój całokształt
inny niż myślałam
kiedy oddam się się cała temu
z miłością
promienie poranka pomogą
otworzyć mi oczy na nowo.
Anilalah Eu-lalia 10.06.2015
Na zdjęciu stoję w pozycji „beczułka”- medytacyjna z zajęć Taj Chi z przed lat. Mieszkałam wtedy na pomorzu.
Ogrody Duszy Sercem malowane 