Listopad jeszcze trochę słoneczny…
… jeszcze kolory są, choć słoneczka jest dużo mniej, tym razem moje oczy przyciągały listki brzoskwiniowe i żółte brzozy
I kwiat, jeszcze kwitnie przy mojej ścieżce, zawsze mnie witał serdecznie, to taki barwny znacznik przekraczania granicy, odniesienie również do przekraczania tych wew. granic np. ograniczających myśli.
Procie
Grzybki
Co tam rośnie na korze
Bursztynowy las
Jesienne wędrówki, bursztynowy las a w nim kosmos, wszystko jest wewnątrz, cały wszechświat w jednym moim atomie, tyle możliwości, tylko wybrać trzeba tę najlepszą. W tym proszę nie raz mądrość duchową o wskazania, a różnie bywa z odpowiedziami, bo nie zawsze się je usłyszy, czy zrozumie, ale zawsze prośba niesie ulgę i zalążek rozwiązania sytuacji.
Las bywa jak świątynia,
czasem są to katedry strzeliste, ciemne
zachęcające do przyjrzenia się sobie,
nabrania pokory wobec życia.
Czasem jest świetlistym kościołem
pełnym kolorowych witraży,
wnosi radość i nadzieję w sercu i myślach
a czasem jest małym kościółkiem
pełnym ciepłego światła i prostoty.
W każdym przybliżam się ku prawdzie
z nią przemierzając
ciemne doliny emocji i myśli
z lampą światła w sercu
natchnioną modlitwą lasu w we mnie. Ana 03.11.2020
W lesie odnajduję spokój ducha, wędruję sobie z kijkami ścieżkami, nadmiar emocji spada a galopujące myśli wyciszają się.. Ten las jest pełen lekkości i jasności, jeszcze zielenią się liście ale już żółcą i czerwienią.
Mandala z jesienna z liści. Poczucie jedności wypływa z wnętrza, które spokojem wibruje tylko w wew. ciszy … o tę harmonię w sobie trzeba dbać, tylko to przynieść może rozpoznanie emocji i jej zrozumienie, czasem to długo schodzi a czasem krócej ale zawsze warto. Ana
Ogrody Duszy Sercem malowane 