Ogrody Duszy sercem malowane Jestem Alchemikiem którego prowadzą odczucia serca a narzędziami pracy zamiast probówek są pióro, aparat ale przede wszystkim pędzel, farby i płótno gdzie mieszam kolory niczym energie i wydobywam nienazwane zjawiska na światło dzienne a one stają się zmianą we mnie, moją alchemią duszy. SERCE WIDZI za oczy, CZUJE I WIE.
Wyobraźnia, w niej mogę wszystko,
nawet marzyć jak mi się podoba wtedy mogę,
puszczać je jak latawce po niebie swobodnie.
Te marzenia wyrastają z serca nie z głowy,
to serce coraz bardziej świadome uświadamia umysł,
by razem w zgodzie słuchały szeptów Boga.
To z nim pragnę radować się życiem,
żyć z pasją niosąc radość
każdemu dniu spędzonemu na ziemi
z tymi których kocham
i z tymi, którzy kochają mnie.
Jestem w drodze a na niej już coraz jaśniej,
coraz lżej, coraz spokojniej choć nie mniej ekscytująco.
Anioł z nieba wpadł we mnie
a może sama go wymalowałam sercem?
Rozmarzony Anioł przez niebo płynie,
niesie garść darów…
Rozmarzony Anioł marzenia
ku wszechświatowi śle…
Rozmarzone marzenia uwolnione z serca
cieszą się wolnością,
Już one wiedzą dokąd płynąć
i kiedy się spełnić.
Żyję z coraz większą radością,
wdzięczność za każdy dzień życia
wypełnia mnie całą
aż wypełni się mój czas.
Ana Anetta Anilalah
06.08.2018
Fotka własna z wakacji, jest inspiracją tego co napisałam, okoliczności jej zrobienia, bez niej nie było by odczuć, serca poruszenia i tego, co z niego wypłynęło zamieniając uczucia w słowa.
Dzień dobry z dźwiękami instrumentów układających się w piękną muzykę.
Śniła mi się muzyka z głosów stworzona,po prostu puściłam muzykę którą mężczyzna zatrzymywał na super sprzęcie, żeby inni też mogli posłuchać tej niebiańskiej muzyki, bo ona była jak ze sfer miała moc zmieniania rzeczywistości. Ależ to były melodie, dźwięki, cała muzyka aż mnie w środku wszystko grało, niesamowite uczucie. Przypomniał mi sen z przed 18 lat, gdy sama we śnie śpiewałam arie niebiańską. To było niebywałe uczucie, przebudzić się we śnie, świadomie wziąć wdech i uwolnić swój głos, zaśpiewałam arię tak mocno i pięknie jakbym była Aniołem, nigdy w życiu tego nie zapomnę. A wszystko ponad morzem, które rozstąpiło się i weszłam w drogę aby potem wznieść się ponad wody i zaśpiewać w niebiańskim otoczeniu. Co prawda sen zapowiadał groźbę śmierci, jak się później okazało, lecz może zaczarowałam wtedy los żebym mogła z synem wypełnić swoje przeznaczenie. Dla niego pod wpływem snu wymyśliłam swoją kołysankę, słowa i muzykę, oczywiście nie znam się na tej sztuce lecz śpiewałam z serca. Kiedyś namalowałam mandalę ( na końcu wpisu jest ) w niej kobietę pełną kolorów tryskających z niej i wyszedł mi penis, zdziwiłam się że powstała hermafrodyta, zmieszałam ale nie zmieniłam rysunku. Po latach pewna jasnowidząca zobaczyła moje wcielenia gdy byłam hermafrodytą, na pustyni i tam z tego tytułu ukaminowano po gwałtach i torturach. Jako hermafrodyta byłam zarówno jako kobieta i mężczyzna, i zawsze miałam dar, którym pomagałam ludziom, szczególnie dar objawiał się w głosie. Miałam coś w nim magicznego, coś potężnego, w służbie dobra wykorzystywane. Lecz bycie hermafrodytą oraz uzdrowicielem prowadziło do śmierci. Głos jest ważny dla ciała, duszy i serca, więc nie przestanę śpiewać , teraz tworzę dla siebie., swoje melodie pośród których uwielbiam płynąć, nawet fałszując, kocham tę swoją niedoskonałość, tę pasję i żar i radość jaka się wyzwala wtedy. Tyle się we mnie teraz historii poruszyło, tyle wrażeń i pamięci obudziło, więcej zrozumienia i rozpoznań aż rozkwitłam.
I choć muzyka płynęła z głosów to nie mogąc odpowiedniej żadnej mocno poruszyły mnie utwory nowoczesne ale klasyczne, po prostu wpadły mi w YouTube w oko i ucho.
Muzyka przemawia bardziej czasem niż tysiąc słów. Muzyka mówi wielowymiarowo i nie ma granic przemierzając wszechświat wibruje nieskończenie długo po zamilknięciu ożywając e każdym bijącym sercu.
Inspiruje mnie wciąż mój sen z muzyką, bo odkąd pamiętam muzyka miała wpływ na moje życie, poruszała najczulsze struny, pomagała w każdej rozpaczy i każdym szczęściu, zawsze mi towarzyszy jak barwy i piękno przyrody, zjawiska Boskości na Ziemi. Znaczy od zawsze czułam obecność Miłości lecz teraz uświadamiam to sobie. Szczególnie kiedy miałam mroczne chwile , zawsze była obecna, czuje jak to ciepło i blask otula przeszłość i serce moje bijące dziś. Czuje choć nie wszystko rozumiem, po prostu czuję.
Ten utwór Grace ma w sobie nuty starego i nowego, bardzo mi się podoba.A do Sia najpierw przyciągnęło mnie zdjęcie a potem muzyka.
Nie mam określonego gustu muzycznego, po prostu jeśli jest coś w muzyce co mnie raduje, wzrusza, przyspiesza bicie serca oraz wyzwala łzy to słucham. A łzy, łzy są potrzebne… lubię chwile, kiedy mogę płakać z różnych przyczyn… szczególnie ważne jest dla mnie wypłakanie gdy krew ścina lód albo tężeję w lęku a muzyką zawsze bezbłędnie mogłam roztopić lód, skruszyć lęk, wystarczyła nuta, dźwięk aż ciary szły i pękają wszystkie tamy, łzy niosą wyzwolenie, oczyszczenie i ukojenie. Tak było zawsze, szczególnie potrzebne gdy miałam naście lat. Jest jeszcze jedna metoda, wymyślam sobie sama piosenki i muzykę, słyszę swój głos, uwalniam go i śpiewam mając w nosie czy fałszuję. Jak ptaki wyfruwają z mej piersi emocje z każdym słowem nabierając lekkości. Nie pamiętam nigdy tekstu, to jest tak silne przeżycie jak się zdarzy, że skupiam się tylko na uwalnianiu słów i głosu. Pierwszy raz tak miałam kiedy wymyśliłam kołysankę dla pierworodnego, pisałam wyżej o tym, wtedy zapisałam słowa choć zniknął mi, coś tam jeszcze pamiętam. To był mój pierwszy raz dlatego pamiętny, bo otwierający, pewnie pod wpływem snu, w którym śpiewam arię ponad rozstąpionym morzem w niebiańskim otoczeniu. Uwielbiam kiedy zdarza mi się taki stan.
Zapraszam na stronę z wierszykami, ostatnio kilka się ich pojawiło i może komuś do serca przypadną, kogoś wzruszą, sprawią że zrobi się miło na sercu,serdecznie Zapraszam na blog z wierszami
Tak na koniec lata wiersze mi się rozpisały
spod palców uciekły w literki przyciągając się wzajemnie
w wyrazy się ukształtowały
a z nich z uczuciem zdania się uformowały
wyrażając co mi z duszy płynie
a co tak mocno serce porusza
rodząc pasję tworzenia
obrazów malowanych z uczuciem ❤
Ana Anilalah 22.09.2016
Odnalazłam ten tekst z przed 3 lat i postanowiłam się nim podzielić, kocham takie inspiracje ❤ :
Zastanawiałam się nad tym, co mnie w tym zdjęciu urzekło, poruszyło czułe struny w sercu, bardzo głęboko to odczułam. Przyszło mi mandala… kolorowa mandala światła rozszczepionego przy spotkaniu z roślinką czyli materią… poczułam jakby obejmowała mnie Miłość Stwórcy a może Anioła czy Mojej Jaźni ?❤… tulona w dłoniach niczym bezcenny skarb ❤… światło nie ma granic ale kiedy wnika w nas tworzy piękno, żywe piękno… staje się kolorowym światłem pełnym miłości i wyrażam ją na swój sposób, ona wypływa ze środka… ale dookoła mnie jest również, łączy się z innymi światełkami… Jestem Mandalą Życia… a natura tak pięknie odpowiada mi a może opowiada i podpowiada jak mogę swoją Mandalę Życia upiększać, uzdrawiać i wnosić w nią radość i miłość i wsparcie dla siebie samej… a wszechświat odpowiada na to i odwzajemnia moją wewnętrzną Mandalę Życia… w naturze odnajduję konwersację ze Stwórcą i swoja duszą, to potężna siła inspiracji… odczuwam też lepiej obecność tylu pięknych Dusz… uśmiechamy się do siebie nawet się nie widząc, to się po prostu czuje… to się wie… to się dzieje… i już 🙂 08.02.2013
Magnoliowe inspiracje ❤
Niebo… patrzę z ziemi ku niebiosom zachwycona widokiem nieba. Wyobrażam sobie, że ono jest we mnie na wyciągnięcie ręki, blisko serca. Kwiaty magnolii upiększają gałęzie drzew nim wyrosną na nich liście zielone… kwiaty moich myśli zakwitną jak gwiazdki na niebie nim zrealizuje się zamierzenie, zachęcają i dają nadzieję. Na surowym planie życia ożywiają serce i marzenia, które wypełnią życiem to, co było surowe. I uczą patrzeć na wszystko przez pryzmat serca, bo wtedy dostrzec można światło w ciemności. Ana Anilalah 21.04.2016
Zaglądanie do wnętrza staje się przygodą, dzięki której odkrywa się małe cuda, a one z czasem stają się wielkimi. To jak z chwilami, pamięta się te, które kiedyś były małe, czasem przysłonięte wielkim wydarzeniem ale z czasem te małe chwile opromieniają serce, budzą nadzieję, dodają sił, zachwycają swym wyrazem i prostotą. I tego się będę trzymać 🙂 ❤ Ana Anilalah zainspirowana spotkaniem z magnolią 19.04.2016
Foto magnolii Ana
Serce kamienia jest czułe jak kwiatu płatki, o wiele dłużej przechowują esencję miłości w sobie, są trwalsze, milczący świadkowie życia. Dlatego trzeba poczuć i zobaczyć sercem ich wewnętrzne piękno pełne miłości, zrozumieć kamienną mowę tylko sercem możesz. Jestem Wdzięczna Kocham Wielbię Dziękuję Miłuję ❤ Ana 14.04.2016
Harmonia wpisana we mnie niech trwa na każdym poziomie mego istnienia. I jak muzyka przenikająca moje serce, duszę i ciało pozostaje we mnie stale wibrując harmonię do każdego uczucia, myśli, czynu, doświadczenia ♥ Ana
Przeczytałam, nie pamiętam gdzie, że stwierdzono w badaniach, że kamienie żyją, tylko biorą baaaaaardzo dluuuuuugi wdech i wydech, kilka dni. T tylko potwierdza, to co ja odczuwam w związku z kamieniami.
Mam czułość do polnych kamieni, nawet dodałam maleńkie do obrazu Macierz wciśnięte w szpachlę mającą oddać formę kamieni. 12.04.2016
Przyjmuję siebie całą
W otwarte na oścież
ramiona wpływam
Wtulam z czułością
wszystkie cząsteczki
zgubione czy odrzucone
gdzieś w drodze życia
Cały swój dobrostan
ogarniam z pokorą
świętość miłości
odsłaniając w sobie.
Zezwalam emocjom
przemówić słowem i w ciele
odnajdując człowieczeństwa
całe spektrum we mnie.
gdy akceptuję,
to czego potrzebuję
Kilka komentarzy które dziś pisałam u Was… ale tak lekko i wesoło mi było, tak miło się Was czyta, naprawdę jestem Wdzięczna że mogę bywać pośród Waszych słów które malują tak pięknie obrazy uczuć ❤
„Stokrotki uwielbiam gdy jak dywan ubielą zieloną trawę i mrugają swoim żółtym oczkiem do słoneczka. Choć mówią że pierwsze przebiśniegi wystawiają swe główki spod śniegu, kiedy jest go dużo. Lecz mnie zdarzyło się dostrzec stokrotkę i choć nie uwieczniłam tego, pewnie pozostaje mi wierzyć na słowo honoru lub tez nie 😉 😀
Kocham smak cynamonu w jabłku i kawie gotowanej ale i w cieście marchewkowym. Jego kolor jest taki „sepiowy”, jak stara fotografia co pamięć dawnych czasów przywodzi. Ale ziarenka piasku uwielbiam, bo gdy na plaży inni leżą ja mam zabawę z dziećmi… gdy spaceruję boso czuję jak mnie pieści… lubię piasek w klepsydrze ale w oku,szczególnie gdy suche nie lubię 😉
Mandala z minerałów Żywioły, czakramy w pionie 01.10.2013
Ogień jak słońce solarne tylko nie na niebie wysokim lecz we własnym niebie swego ciała i duszy… bez niego nie ma życia lecz i odbierać może spopielając co zbędne ;)… i jeszcze by z wodą był w zgodzie żeby mu pomogła czasem ugasić co nieco a może sama zapragnie zmienić się parę woda by wznieść się na skrzydłach wiatru i pofruwać po niebie? A ziemia i tak wszystkich ugości i promyczek słonka coby ziarenka dobrych myśli wrosły i korytarze wody dla spragnionych utworzy i jak trzeba posprząta ogniem i użyźni i wiatr poprosi o rozniesienie choćby pyłeczku czy innych nasion dobrego aby niosły w świat nowe do narodzenia. Dziękuję za inspirację :))) Wyobraziłam sobie jak one we mnie współpracują, żyją w połączeniu i wzajemnej wymianie jak opisałam spontanicznie ❤ „
Ps. z dnia 05.03.2015
Te mandale minerałów pochodzą z 2013 roku. Nigdy nie namalowałam obrazu z żywiołami i właśnie chyba dzięki inspiracji doszłam, że nadszedł ten czas. Choć w drodze mam inny obraz, czeka od miesiąca a skończyłam inny. Jeju, dobrze, że te mandale kiedyś ułożyłam. Mam ciut do poodczuwania i pomyślenia 🙂 Dzięki Kobiety za inspirację :)))
hermafrodyta
Ogrody Duszy Sercem malowane 