Pastelowe kreacje…
Teraz używam tylko lewej reki. Pod koniec maja upadłam tak, że złamałam rękę i nogę. Teraz czuje sie lepiej, malowanie mi pomaga.
To jest malowanie od serca, lewą ręką. Noga i ręka się goją a ich drugie połówki działają i nowe drogi otwierają. Krainy marzeń działają pełną parą i szczęśliwością obdarzają.
Moje kochane światy wyobraźni prowadzą mnie ku przeznaczeniu.
Myśl: rozjaśnia się moja dusza gdy duch ją prowadzi. Ana Anilalah 09.06.2016
obrazek 07.06.2016
Serce kamienia jest czułe jak kwiatu płatki, o wiele dłużej przechowują esencję miłości w sobie, są trwalsze, milczący świadkowie życia. Dlatego trzeba poczuć i zobaczyć sercem ich wewnętrzne piękno pełne miłości, zrozumieć kamienną mowę tylko sercem możesz. Jestem Wdzięczna Kocham Wielbię Dziękuję Miłuję ❤ Ana 14.04.2016
Mandala jesienna
Jestem wdzięczna za każdy nowy rok życia, za każde odkrycie, za każde doświadczenie. Jestem wdzięczna przyrodzie, że zawsze na jej łonie mogłam odzyskać nadzieję i chęć do życia. Wspierała mnie zawsze choć ja nie zawsze z tego sobie zdawałam sprawę. teraz oprócz wsparcia nieustannie Matka Natura mnie inspiruje, dzięki niej moja kreatywność kwitnie. Dziękuję bijącemu Sercu Matuszki z całego mojego serca Emotikon heart Ana Anilalah Eu-lalia 11.12.2015
Mandala zimna i ognista, jesienna.
Afirmacja do mandali:
Pokochaj swoje serce obfite w nieskończoną w miłość. W Duszy niebiańskiej się rozmiłuj i rozbłyśnij niebem. Czerp z tego ognia siłę promieniującą płomiennymi ognikami kreatywnego życia. Ana Anilalah Eu-lalia 07.10.2015
Minerał: serce z kryształu górskiego, ametysty, niebieskie Cykorie Podróżniczki, różowe płatki dzikiej róży
„Z miłością Księżyc i Słońce zanurzam sobie, Noc i Dzień do serca wkładam i odważnie przez ciemność spoglądam co wyłania się świetle aby ze spokoju wyłonił się pokój pełen harmonii mocy.” Ana Anialah Eu-lalia
Mandala i Malowanka z Ogrodów Fantazji, Mandala
Zachód słońca gdy jechałam na południe na czas wesela.
Jedno niebo i piękne widoki zmieniające się aż do zniknięcia słońca, które wygląda jak zaczarowana planeta miłości. Kosmos 🙂 Słońce i serce zamieszkały w sobie.
Jam Jest słońcem miłości.
Odnajdując miłość w sobie w trudnych chwilach, potem odnajduję ją na zewnątrz. To takie cuda sobie czynione a potem odbite w świecie zewnętrznym.
Miłość do siebie w sercu zrodzona sprawia że widzę ją wszędzie wokoło oczami.
Barwy Wesela… jasny fiolet i róż w jednym… synchronia barw mojej sukienki i sali weselnej była zaskoczeniem. I barwa ta czułam wnika we mnie, przenika aż po każdą komórkę ciała, aż po samą duszę. Czułam że niesie subtelność oczyszczania na wielu wymiarach i poziomach i że delikatność jest tu niezbędna. I sny po powrocie były oczyszczeniem a róż ( mandale ) i jasny fiolet były niezbędne.
„Miłość, jaką obdarzyliśmy będziemy mieć na zawsze; miłość, jakiej nie daliśmy, zostanie na zawsze utracona.”Leo Buscaglia 
Opal o anielskiej skórce towarzyszy mi delikatnie, prawie nie widoczny ale wyczuwalny. Róża w subtelnej barwie różowości z sercem w samym środku, zawołała mnie przy pałacowym ogródku w podróży odkrywczej. Okno, w czas wesela poznane, stało się oknem duszy- przez róże wejrzenie w głąb siebie w czas mroku. Razem wspierają na subtelnym poziomie, sięgają aż po źródło życia. Uwalniają motyle mego serca ❤ Ana Anilalah Eu-lalia 12.08.2015
Róże z ogrodu w Radziejowicach, już w drodze do domu.
Rozmowa serc
22.07.2015 ❤ A i I ❤
❤ ❤
Serca dwa sobie rozmawiały
w siebie się zapadając.
Nie istniała żadna odległość
nie do przekroczenia,
ani czas, ani przestrzeń.
Wzajemne przenikanie
niosło dotyk bliskości.
I tak niebo malowało,
czym serca promieniowały
a słowa nie wypowiedziały.
„Zanurzenie w serce”
Zanurzenie w serce
zmienia.
Słuchasz nie uchem
a całą sobą.
Miłość
jak dyrygent,
wsłuchana w uczucia
kieruje
i prawdy nasłuchuje.
Zapisaną
w głębi melodię
odczytuje.
Poddaję się miękko,
by dwie orkiestry
współgrały.
Zanurzenie w Twoje serce
otwiera moje serce dla Ciebie.
A świat odbiera.
Uczuciami i emocjami
stwarzamy światy.
Przenikają się wzajemnie.
Na jednym płótnie Ziemskim
odciskają swoje ślady,
We wszystkim co żyje
tworzą
myślą, słowem, uczynkiem.
„Rozwiane wiatrem serce”
Kiedy serce jedno się rozwiało
z drugiej strony wiatr stworzył
inne serce bijące z miłością.
Znak, że gdy coś znika z oczu
nie znaczy, że odchodzi na zawsze.
Zmienia swoją pozycję.
Więc zmiana punktu widzenia
sprawia, że niewidzialne
staje się widzialne,
trzeba tylko zmienić
swoje nastawienie.
Anilalah Eu-lalia 04.082015
Bo Drzewa mówią niemienie i zawsze, żyję w nich duch ich mocarny wieczny , duszyczki drzew żyją nawet w tych martwych zdawało by się, lecz ona zawsze są żywe i snują swoje opowieści splatając je z ludzkim losem. Im starsze drzewo tym więcej w nim jego mądrości ale i Matki Ziemi i Ojca Słońce i całego kosmosu. Dziękuję za to. Wielbię niezmiernie i Miłuję całą sobą.
***
„Oddanie”
Przytuliłam się sercem do drzewa
leżało w wodzie już nagie
w jego korzeniach
ważka wyszła z kokonu
drżąca i młoda
znak transformacji
Szłam po drzewie
stałam w milczeniu
słuchając życia wokół
I radośnie usiadłam
by ramionami objąć
to drzewo jak żywe
Trwałam w objęciach
oddając mu to co zbędne
ciężar co mnie przygniatał
smutek co odbierał siły
pustkę co przerażała
samotność co bolała
i wszystko co we mnnie
było rozkładem
To wszystko z drzewem
naturalnie zostanie
rozłożone w przyrodzie
waz z nim.
I poczułam obecność
dusz z bardzo daleka
i połączenia ze wszystkim
co wokół
Powstałam
lżejsza
do życia.
Anilalah Eu-lalia 17.07.2015
***
Foto zrobił mąż nim zostałam sam na sam z drzewem powalonym lecz nie przegranym. Bo ono jest niezwykłe, kochane i bardo urokliwe co przyciąga ludzi. Daje spojrzenie na wody, jest stabilne i duży konar sprawia że chce się tam wejść robić zdjęcia temu co wokół. Mimo że powalone jest pełne życia, staje się życiem dla innych i wspiera wszystko wokół i staje się wszystkim.
Tekst napisałam tuż po spotkaniu z drzewem do przyjaciółki.
„Serce drzewa zanurzonego w wodzie poznania. Wystaje ponad wodę aby rozpoznawać nowy świat. Serce anielskimi skrzydłami otulone aby łatwiej było oddać przeszłość całą. Złożyć na świętym ołtarzu księgi życia wszelki żywot i wszelkie ograniczenia tam pozostawić jako lekcje mądrości. Bo tylko to, co objęte w sercu miłością zostanie natchnione ducha mądrością i zapisane na stronach Żywej Księgi, aby nowe karty czekały otwarte na całkiem nowe zapisy. Z wiatrem, co wieje pomiędzy zakurzone wątki życia pozostawiam przeszłość, by odeszła jak drzewo, w naturalny sposób rozłożone w naturze. W energii słońca słońc podążam szlakiem światłości w ciele duchem miłości natchnionym.” Ana Anilalah Eu-lalia 11.07.2015
***
„Serce Drzewa i ważka”
Ukochałam serce drzewa
tuż obok tuż przy nim byłam
cała mu się oddałam
całą sobą przytulałam
Poczułam jak wracam do życia
Jak sił mi przybywa
niczym ważka
wyszłam z kokonu
pozostawiając wszystko
Obejmując we władanie
życie w nowej formie
Przyjmując wszelką wiedzę
z tej chwili płynącą
Sercu drzewa dziękując
Serce drzewa miłując
Anilalah Eu-lalia 17.07.2015
***
Ważkę ujrzał Tomasz, zwrócił uwagę na kokon co było bezcenną informacją. Nie wiedziałam że ważki przechodzą przeobrażanie jak motylki czy biedroneczki. Dla mnie był to bezcenny znak
Serce Drzewa z Aniołem, dla mnie to tak wyglądało jakby jego serce otulał Anioł i ten moment jest nie do opisania.
***
„Serce Drzewa i Anioł ”
Serce które nigdy nie umiera
Żyje pod wieloma postaciami
pogodzone z losem
martwe a jednak żywe na wieki
wznosi się się we wnetrzu
serc Anielskich
Wzlatuje z nimi
poza niebios granice
Wszystko pomieści
Wszystko w miłość zmieni
przemieniając siebie i wszystko wokół
Odczyta znaki wiedzę pogłębi
nim stanie się niewidzialne
z sercem wody i ziemi się połączy
i sercem ludzkich aniołów
gotowych przez serce się łączyć
mądrością ducha wszechrzeczy.
Anilalah Eu-alia 17.07.2015
Wyjście z drzewa
Tam pokryte mchem są korzenie drzewa. Tam była ważka, ten cudny znak. Ale dzień wcześniej kiedy podeszłam do korzeni i chciałam wejść na drzewo użądliły mnie bąki zjadliwie i boleśnie więc uciekłam. Jak wracałam podeszłam z drugiej strony i nic się nie stało. Do tej pory mam ukąszenia ale myślę że to był znak. Musiałam mieć niedosyt żeby tam wrócić z Tomkiem i żeby pomógł mi odnaleźć to co miałam odnaleźć. Więc bąki przysłużyły się tak naprawdę mi mimo że nie było to przyjemne, bo zwierzęta czasem tak dają znaki, przemawiają do nas ale trzeba umieć rozczytać przekaz od zwierzaczka.
Spojrzenie za siebie
Mandala 20.05.2015
Oczyszczająca smutek, pozwalająca zaakceptować stan wywołujący smutek. Bo czasem trzeba przyjąć swoją słabość- która jest doskonała ani dobra ani zła – do serca, objąć miast marzyć o sile której się na teraz nie ma. Czasem trzeba przyjąć siebie jakim się jest, aby puścić to, co zniewala serce. Zezwalam sobie na to wszystko w trosce o siebie i dla siebie.
Znalazłam wierszyk… zadziwiłam się jego trafnością w opisie tego, co czułam i co się spełniło. Są wiersze, które zawierają w sobie moc przemiany, są zarysem przyszłych zmian, są wolą słów i wiary które mają moc sprawczą. Wiersz pochodzi z przed 2008 roku i nigdy go nie pokazywałam nikomu. Dziś czytam i myślę, skąd ja to wiedziałam? Czasem wiem a potem przychodzi zrozumienie tego, co wiem.
„Odrodzenie”
Za grzechy moje i dziadów moich
Brzemię niosłam ciężkie i bolesne
Zniewalają myśli i czyny
Gubią, gubią, gubią
Ranię mocno własne serce tak mi bliskie
Już dłużej nie mogę i nie chcę
Dość, dość, dość
Dusza woła anielskim śpiewem
Obudź się, obudź się, obudź się
Czas śmierci oddać grzechy moje i dziadów moich
Mieczem przeciąć bolesne więzy
i krwi pozwolić spłynąć
Poddać się temu, co ma nadejść
Przyjąć w siebie swe prawdy
Wejdę w ciemność spokojnie
Oddechem ukołyszę serce
Przeniknę do każdej komórki niosąc tchnienie życia
Dusza i ciało wołają
Ciszy, ciszy, ciszy
W tej ciszy wsłuchuję się w siebie
Światło w sobie zapalam
Głos intuicji mnie prowadzi
wprost do mego ogrodu
Czeka tu na mnie mała dziewczynka
Wtulamy się w siebie i przenikamy
Miłość, miłość, miłość
Zanurzam stopy w zielonej wiosennej trawie
Zroszonej poranną rosą
Jej zimno obudzi ze snu
Krew bieg swój przyśpiesza
Poranne słońce wschodzi
Kładę się wśród drzew szumiących
poranną pieśń
i chór ptaków słychać też.
Polana umajona, ukwiecona
w niej zanurzam piękne ciało.
Słyszę szum górskiego strumyka
Płynie tak żwawo i radośnie
Życie… życie… życie….
Nade mną malowane niebo
słońca przebudzeniem cudnym.
Jak dobrze otulić serce różem
Miłość wypełnia świątynię Boga
Czuję obecność Świetlnych istot
Czerwień- moc czynu, wola działania
Jej energia unosi mnie w górę
Do nowego życia, do światłości
Jakże radosny pomarańcz
inicjuje wszelkie twórcze działania
Pastelową zieleń wdycham głęboko
Mocą swą niesie uzdrowienie
Błękit uspokaja skołatane nerwy
Mroki duszy rozproszy słońca blask
Światłość, światłość, światłość
Weszłam na szczyt góry
Moje stopy oczyszczone i zakorzenione
Stoją pewnie na ciepłej skale
Wiatr rozwiewa włosy
Pogodzić inne światy w sobie mogę
Usłyszeć mogę mowę zapomnianą,
mowę duchów natury
I swej własnej intuicji podszepty
Składam rozłożone ręce Dziękując ❤
Biorę głęboki oddech i zbiegam z góry
Wracam do domu przez zieloną polanę
Wzdłuż strumyka aż do bramy
Zamykam drzwi złotym kluczykiem
Powoli otwieram oczy
Anilalah Eu-lalia 2008
***
Dokądkolwiek zmierzasz, cokolwiek zamierzasz, o czymkolwiek marzysz- niechaj sprzyja Ci Świat,a szczęście niech będzie Twoim sprzymierzeńcem. Z uśmiechem na ustach pokonuj przeszkody. ❤ Ana
Ogrody Duszy Sercem malowane 